چرا طهران، تهران شد
ولی تهران به معنی ته ران یعنی ته و اخر هستش . کسانی که اینو ابداع کردن ادعا می کنن که چون این منطقه پایین شمیران هستش پس میشه ته. یعنی ته ران ( تهران) یعنی پایین شمیران.
البته به نظر من بهتره به این صورت نوشته بشه طهران.
(ته:گرم + ران: دامنه)
در مقابل (شم:سرد + ران:دامنه)
ریشۀ نام تهران و شِمیران
(ته: گرم + ران: دامنه) در مقابل (شم: سرد + ران: دامنه)
تهران یعنی دامنۀ گرم در مقابل شمران یا شمیران به معنی دامنۀ سرد. پیشوندهای ته، جه و قـَه به معنای گرم هستند. مانند تهران، جَهرُم و قَـهاوند. امّا شِم، سِم و زِم به معنای سرد هستند؛ مانند: شِمران، سِمیرُم، زمستان و زمین.
این پیشوندها امروزه دیگر کاربرد ندارند؛ بسیاری از پیشوندها و پسوندهای فارسی کهن امروزه فراموش شدهاند. مانند اَ در اَمرداد و اَنوشیروان.
«ی» در «شمیران» مانند «ی» در کلمۀ «دریچه» است که پیوندِ «در + چه» و به معنای «در کوچک» است.
زِم یا زَم به معنای سرد است. در کردی فیلی (فَهلَوی) هنوز واژۀ «زُقُم» که ریشۀ کهن «زم» است به کار میرود.
جملۀ «اِمرو فِــرَه زُقُـمــَه. یعنی امروز خیلی سرد است.»
چون زیر پای آریاییان مهاجر یخبسته بود به زیر پای خود «زمین» گفتند. زمستان نیز یعنی سردستان. زمهریر که در قرآن آمده و بسیاری از قرآنپژوهان در شناخت ریشۀ این کلمه دچار حیرت شدهاند ریشۀ فارسی کهن دارد نه عربی. «زم+هریر» یعنی «سرماآور». سمیرم در اصفهان نیز خنکتر از بقیّۀ جاهای اصفهان است و میبینیم که با پیشوند سم آغاز شده است.
دربارۀ وجه تسمیه تهران اختلاف نظر زیادی وجود دارد، هرچند پاره‌ای از پژوهشگران «ران» را پسوندی به معنای دامنه گرفته‌اند و شمیران و تهران را بالادست و پایین‌دست خوانده‌اند و احتمالاً همین نظر درست است؛ امّا برخی دیگر تهران را تغییر شکل یافته «تهرام» به معنای منطقۀ گرمسیر دانسته‌اند، در مقابل شمیرام یا شمیران که منطقۀ سردسیر است و همچنین عدّه‌ای بر این باورند که سراسر دشت پهناوری که امروز تهران بزرگ خوانده می‌شود در میان کوه‌های اطراف، گود به نظر می‌رسید و بدین سبب «ته ران» نام گرفت.
روستایی که پیش‌درآمد شهر تهران بوده است، پیش از اسلام نیز وجود داشته، امّا پس از اسلام به‌تدریج نام آن معرّب گردیده و از تهران به طهران تبدیل شده است؛ امّا جغرافیدانان نامدار آن روزگار نیز به املای تهران اشاره نـموده‌اند.
هم‌زمان با جنبش مشروطه که تغییرات بسیاری در نگارش زبان فارسی پدید آمد، رفته‌رفته املای تهران رواج یافت و پس از تاسیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی و تاکید آن بر املای تهران، املای دیگر (طهران) کنار نهاده شد.
من فکر کنم موضوع به روش نگارش قدیم برگرده که مثلا اتاق رو هم اطاق یا باتری رو باطری می نوشتند.
منبع: afkarnews.ir